Liszajec niezakaźny – co o nim wiemy?

Liszajec niezakaźny jest przewlekłą chorobą, która się pojawia w wyniku zapalenia wątroby, przyjmowania co po niektórych leków, a także i po przeszczepie narządów. Jakie są objawy płaskiego liszaja? Przede wszystkim są to skórne zmiany, śluzowych błon, a do tego paznokci. Może się również pojawić świąd skóry.

Co to takiego?

Liszajec niezakaźny to choroba skóry o przewlekłym charakterze oraz oczywiście niezakaźnym. Zajmować może także śluzowe błony oraz nierzadko paznokcie. Wyróżnia się występowaniem grudkowych zmian, a więc wyniosłych wykwitów ponad powierzchnię, ustępujących zwykle bez żadnego pozostawienia blizn. Przebierają one barwę siną lub też żywo-czerwoną. Niekiedy zmiennie towarzyszy świąd nasilony.

Rodzaje liszajca niezakaźnego

Tak naprawdę to wyróżniamy cztery odmiany najważniejsze liszaja płaskiego. Pierwszym rodzajem jest liszaj płaski przerosły. Charakteryzuje się ona występowaniem przeróżnej wielkości ognisk zrogowaciałego nadmiernie naskórka, przybierają one formę brodawek, zamiast struktur typowych grudkowatych, ogniska pojedyncze mogą się zlewać ze sobą.

Drugi rodzaj to postać zanikowa. Zmiany przyjmują najczęściej obrączkowaty kształt, w centralnej części obecne blizny niewielkie lub przebarwienia.

Kolejnym rodzajem liszajca niezakaźnego to postać mieszkowa. Są to grudki drobne, które się lokalizują w okolicach włosowych mieszków, z racji samej obfitości włosów na skórze głowy jest to postać płaskiego liszaja zajmuje najczęściej tę właśnie okolicy, dochodzi nierzadko do ustępowania zmian z pozostawieniem blizn rozległych.

Bardzo często liszajec występuje pod postacią pęcherzową. Dokładnie to wyróżnia się tutaj jego dwie postacie. Pierwsza z nich ma postać pęcherzykową zlokalizowanymi wyłącznie w obrębie dłoni oraz dłoni, w skórze z już rozwiniętymi zmianami typowymi oraz także z pęcherzami zarówno w zdrowej skórze, jak i także zmienionej oraz na śluzowych błonach bez predylekcji do części konkretnych ciała. Forma, która występuje w obrębie dłoni oraz stóp, tak zwana postać akralna, jest wynikiem głównie działania mechanicznych czynników (jak ucisk oraz pocieranie dopasowanego źle obuwia czy też biżuterii).

Choroba sama w sobie może trwać nawet kilka lat. Głównie ona dotyczy dorosłych osób, pomiędzy dwudziestym a czterdziestym rokiem życia. Częstość występowania rośnie razem z wiekiem. Notuje się liczbę podobną zachorowań wśród kobiet, jak i także wśród mężczyzn. Płeć na zachorowania nie ma kompletnie żadnego wpływu. Zaznaczamy raz jeszcze, że jest to choroba niezakaźna.