Liszajec zakaźny u dzieci jest bardzo częstą chorobą infekcyjną skóry, która jest wywołana obecnością szczepów patogennych bakterii – gronkowców oraz paciorkowców. Wykwity bardzo charakterystyczne w postaci nawarstwionych, rozległym oraz żółtych strupów lokalizują się w okolicach narażonych szczególnie na bakteryjne infekcje oraz także uszkodzenia mechaniczne. Najczęściej jest to obszar dłoni, szyi oraz twarzy. Objawy pojawić się mogą w zasadzie w każdym wieku. Najczęściej jednak występuje u dzieciaczków.
Czym jest liszajec zakaźny?
Do zakażenia głównie dochodzi poprzez kontakt bezpośredni z chorą osobą, niekiedy także poprzez kontakt z przedmiotami osobistymi chorego. Co prawda w dużej części przypadków objawy choroby samoistnie ustępują po mniej więcej kilku tygodniach bez pozostawienia jakiegokolwiek śladu po sobie, jednak z uwagi na bardzo wysoką zakaźność podczas utrzymywania się objawów wskazana jest wybitnie możliwie jak najszybsza dermatologiczna konsultacja, która razem z wprowadzeniem leczenia odpowiedniego skraca trwanie choroby do kilku czy też kilkunastu dni.
Liszajec zakaźny u dzieci różnicować należy z tak zwanym zliszajowaceniem. Jego objawy są podobne bardzo do objawów w liszajcu zakaźnym. Różnica jedynie polega na samym mechanizmie jego powstawania. Jest to wtórna zmiana do uszkodzenia naskórka, po którym to występuje bakteryjne nadkażenie takiej osłabionej skórze z wytworzeniem się wykwitów, które przypominają strupy złote w zakaźnym liszajcu.
Objawy liszajca zakaźnego
Wśród objawów liszajca zakaźnego wyróżnia się w pierwszej kolejności żółte strupy. Są to zmiany mnogie oraz zlewające się. Charakteryzuje się one złotymi i miodowymi barwami, które są zbudowane z kilku warstw. Jest im tym więcej, im trwa dłużej nasza choroba. Zlokalizowane są one głównie w obrębie części odsłoniętych ciała, które narażone są na działania mechanicznych czynników oraz uszkodzeń ewentualnych, jest to skóra twarzy, rąk oraz szyi. Strupy się cechują bardzo wysoką zakaźnością, stąd też bezwzględnie należy unikać bezpośredniego czy też pośredniego kontaktu z okolicą zajętą.
Kolejnym objawem są drobne pęcherzyki. Zwykle są one niewielkich rozmiarów. Nie przekraczają dosłownie kilku milimetrów. Pokrywy są wiotkie, ulegają łatwo uszkodzeniu, wydostaje się na zewnątrz zawartość surowicza pęcherzyków, a następnie tworzą się bardzo charakterystyczne miodowe oraz złote strupy.
Możemy także mieć do czynienia z zaczerwienieniem się skóry. Związane są one ściśle z miejscem występowania samych pęcherzyków czy też miodowych strupów. Jest to odzwierciedlenie procesu zapalnego toczącego się, jako odpowiedzi na infekcję paciorkowców oraz gronkowców.
