Tag: liszajec pęcherzowy

Liszajec pęcherzowy – co należy o nim wiedzieć?

Liszajec pęcherzowy jest chorobą bakteryjną skóry o zaraźliwym wyjątkowo charakterze, jednak zazwyczaj o dosyć łagodnym przebiegu. Może trwać jakieś kilkanaście dni, ale choroba nieleczona może nawet trwać wiele tygodni. Warto się przyjrzeć przyczynom tejże dolegliwości oraz sprawdzić, w jaki sposób się ich skutecznie pozbyć.

Przyczyny liszajca

Ta choroba najczęściej nie jest za bardzo poważna. Pojawia się najczęściej u dzieciaczków do szóstego roku życia. Jednak osoby dorosłe na liszajec pęcherzowy także mogą zachorować. Z powodu wysokiego poziomu samej zakaźności, łatwo się rozprzestrzenia. Szczególnie to widać w sporych skupiskach dzieci, a więc w przedszkolach, jak i także w żłobkach. Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z chorą osobą lub poprzez korzystanie z przedmiotów wspólnego użytku. Mogą to na przykład być ręczniki. Liszajca wywołują zazwyczaj bakterie gronkowca czy też paciorkowca. Czasami obie bakterie są przyczyną. Tak się dzieje niemal w siedemdziesięciu procent przypadków. Bakterie te atakują powierzchnię skóry. Głównie chodzi o twarz oraz o szyję, ale także mamy na myśli paznokcie rąk. Efektem są chorobowe zmiany. Pierwotna infekcja się rozwija z racji zapalenia atopowego skóry, ospy wietrznej czy też grzybicy.

U osób dorosłych narażone są najbardziej osoby, które mają cukrzycę, cierpią z powodu chorób tarczycy czy też nerki czy też z zaburzeniami związanymi bezpośrednio z immunologicznym układem. Sama przyczyna tkwi bardzo często w nieprzestrzeganiu osobistej higieny. Czynniki, które sprzyjają rozwojowi zakaźnego liszajca jest ciepłe oraz także wilgotne środowisko. Zatem choroba występuje zazwyczaj w letnim okresie. Poza tym uważać powinny osoby w stanie złym ogólnym zdrowia, z przypadkami już liszajca w rodzinie, jak i także ze skórnymi zmianami spowodowanymi prze ugryzienia insektów.

Jak objawia się liszajec?

Cechą charakterystyczną tejże choroby są zmiany na skórze pęcherzowo-ropne. Pękają one w bardzo krótkim czasie i zasychają. Co więcej pozostawiają one strupy w kolorze miodowożółtym. Pęcherze nie powodują w żadnym wypadku bólu. Mają najczęściej około dwóch centymetrów i są wypełnione ropą czy też surowiczą treścią. W związku z tym, że pokrywa ich jest dosyć delikatna, to następuje bardzo szybko zerwanie jej. Zanim obejmie odsłonięte części skóry i narażone najbardziej na kontakt bezpośredni z otoczeniem, a szczególnie okolice rąk, nosa oraz ust. W przypadku niemowląt pęcherzyki mogą się także pojawić na pośladkach oraz na plecach.

Liszajec niezakaźny – co o nim wiemy?

Liszajec niezakaźny jest przewlekłą chorobą, która się pojawia w wyniku zapalenia wątroby, przyjmowania co po niektórych leków, a także i po przeszczepie narządów. Jakie są objawy płaskiego liszaja? Przede wszystkim są to skórne zmiany, śluzowych błon, a do tego paznokci. Może się również pojawić świąd skóry.

Co to takiego?

Liszajec niezakaźny to choroba skóry o przewlekłym charakterze oraz oczywiście niezakaźnym. Zajmować może także śluzowe błony oraz nierzadko paznokcie. Wyróżnia się występowaniem grudkowych zmian, a więc wyniosłych wykwitów ponad powierzchnię, ustępujących zwykle bez żadnego pozostawienia blizn. Przebierają one barwę siną lub też żywo-czerwoną. Niekiedy zmiennie towarzyszy świąd nasilony.

Rodzaje liszajca niezakaźnego

Tak naprawdę to wyróżniamy cztery odmiany najważniejsze liszaja płaskiego. Pierwszym rodzajem jest liszaj płaski przerosły. Charakteryzuje się ona występowaniem przeróżnej wielkości ognisk zrogowaciałego nadmiernie naskórka, przybierają one formę brodawek, zamiast struktur typowych grudkowatych, ogniska pojedyncze mogą się zlewać ze sobą.

Drugi rodzaj to postać zanikowa. Zmiany przyjmują najczęściej obrączkowaty kształt, w centralnej części obecne blizny niewielkie lub przebarwienia.

Kolejnym rodzajem liszajca niezakaźnego to postać mieszkowa. Są to grudki drobne, które się lokalizują w okolicach włosowych mieszków, z racji samej obfitości włosów na skórze głowy jest to postać płaskiego liszaja zajmuje najczęściej tę właśnie okolicy, dochodzi nierzadko do ustępowania zmian z pozostawieniem blizn rozległych.

Bardzo często liszajec występuje pod postacią pęcherzową. Dokładnie to wyróżnia się tutaj jego dwie postacie. Pierwsza z nich ma postać pęcherzykową zlokalizowanymi wyłącznie w obrębie dłoni oraz dłoni, w skórze z już rozwiniętymi zmianami typowymi oraz także z pęcherzami zarówno w zdrowej skórze, jak i także zmienionej oraz na śluzowych błonach bez predylekcji do części konkretnych ciała. Forma, która występuje w obrębie dłoni oraz stóp, tak zwana postać akralna, jest wynikiem głównie działania mechanicznych czynników (jak ucisk oraz pocieranie dopasowanego źle obuwia czy też biżuterii).

Choroba sama w sobie może trwać nawet kilka lat. Głównie ona dotyczy dorosłych osób, pomiędzy dwudziestym a czterdziestym rokiem życia. Częstość występowania rośnie razem z wiekiem. Notuje się liczbę podobną zachorowań wśród kobiet, jak i także wśród mężczyzn. Płeć na zachorowania nie ma kompletnie żadnego wpływu. Zaznaczamy raz jeszcze, że jest to choroba niezakaźna.