Tag: liszajec zakaźny u dziecka

Jak wygląda liszaj na twarzy?

Liszaj na twarzy to schorzenie skórne o charakterze łagodnym. Charakteryzuje się ono ułożeniem liniowym grudkowych zmian, które to ulegają zlaniu. Ma także tendencje do samoograniczenia się. Szacują, że u około 96 procent osób z liszajem chorobowe objawy dopiero ustępują samoistnie w ciągu dwóch dni.

Nieco więcej o schorzeniu

Liszaj na twarzy jest uznawany jako niezakaźna i przewlekła choroba skórą. Jedną z jej rozpoznawalnych najczęściej postaci jest płaski liszaj, który również nazywany jest czerwony. Może nas także dopaść liszaj pasmowaty lub też liszaj twardzinowy. Liszaj twarzy należy jednak do rzadkości. Zmiany się lokalizują szczególnie na policzkach, brodzie czy też nosie. Powinny one zostać skonsultowane z dermatologiem, który określa sam sposób leczenia. W łagodzeniu objawów pomocne mogą być rozwiązania domowe.

Na twarzy także nierzadko się rozwija liszaj płaski. Jest to choroba przewlekła i zapalna skóry oraz błon śluzowych o etologii do dzisiaj niewyjaśnionej. Podstawą zmian jest tutaj przerwanie podstawnej błony oraz także uszkodzenia podstawnych komórek naskórka oraz nabłonka. Choroba ta dotyczy osób dorosłych w wieku 30-60 lat. Głównie dopada kobiety. Rzadko kiedy liszaj się pojawia na twarzy u dziecka. Zmiany mają charakter przewlekły, ale musimy także wspomnieć o okresach zaostrzeń oraz remisji.

Możliwe przyczyny

Wśród przyczyn możliwych powstania płaskiego liszaja na twarzy się wymienia między innymi cukrzycę oraz  choroby wątroby (zapalenie czy też marskość). Nie możemy także pominąć chorób autoimmunologicznych (pemfigoid, bielactwo, toczeń rumieniowaty), stosowanie co po niektórych leków, które zawierają związki bizmutu, arsenu, złota, kwasu paraaminosalicylowego, środków przeciwmalarycznych czy też neuroleptyków oraz bardzo silny psychiczny wstrząs.

Po czym rozpoznamy liszaj?

Liszaj płaski na twarzy przybiera najczęściej postać lśniących, sinoczerwonych oraz grudkowatych zmian, które to są pokryte prążkami białymi. Układają się one w linię. Zazwyczaj są one wieloboczne oraz płasko-wyniosłe. Osiągają rozmiary między 1-3 milimetrów oraz pojawiają się nagle. Nie pozostawiają żadnych blizn. Objawem głównym, który towarzyszy liszajowi jest świąd bardzo uporczywy naszej skóry. Nie koi go kompletnie drapanie, ale już pocieranie przynosi sporą ulgę.

W histopatologicznym badaniu obserwuje się przyrost rogowej warstwy w skórze, kolczystej oraz ziarnistej w skórze oraz błonach śluzowych, zwyrodnienie tak zwane wodniczkowe warstwy podstawnej oraz podnaskórkowy czy też podnabłonkowy naciek bezpośrednio z limfocytów T.

Liszajec zakaźny u dzieci – jak leczyć?

Liszajec zakaźny u dzieci jest bardzo częstą chorobą infekcyjną skóry, która jest wywołana obecnością szczepów patogennych bakterii – gronkowców oraz paciorkowców. Wykwity bardzo charakterystyczne w postaci nawarstwionych, rozległym oraz żółtych strupów lokalizują się w okolicach narażonych szczególnie na bakteryjne infekcje oraz także uszkodzenia mechaniczne. Najczęściej jest to obszar dłoni, szyi oraz twarzy. Objawy pojawić się mogą w zasadzie w każdym wieku. Najczęściej jednak występuje u dzieciaczków.

Czym jest liszajec zakaźny?

Do zakażenia głównie dochodzi poprzez kontakt bezpośredni z chorą osobą, niekiedy także poprzez kontakt z przedmiotami osobistymi chorego. Co prawda w dużej części przypadków objawy choroby samoistnie ustępują po mniej więcej kilku tygodniach bez pozostawienia jakiegokolwiek śladu po sobie, jednak z uwagi na bardzo wysoką zakaźność podczas utrzymywania się objawów wskazana jest wybitnie możliwie jak najszybsza dermatologiczna konsultacja, która razem z wprowadzeniem leczenia odpowiedniego skraca trwanie choroby do kilku czy też kilkunastu dni.

Liszajec zakaźny u dzieci różnicować należy z tak zwanym zliszajowaceniem. Jego objawy są podobne bardzo do objawów w liszajcu zakaźnym. Różnica jedynie polega na samym mechanizmie jego powstawania. Jest to wtórna zmiana do uszkodzenia naskórka, po którym to występuje bakteryjne nadkażenie takiej osłabionej skórze z wytworzeniem się wykwitów, które przypominają strupy złote w zakaźnym liszajcu.

Objawy liszajca zakaźnego

Wśród objawów liszajca zakaźnego wyróżnia się w pierwszej kolejności żółte strupy. Są to zmiany mnogie oraz zlewające się. Charakteryzuje się one złotymi i miodowymi barwami, które są zbudowane z kilku warstw. Jest im tym więcej, im trwa dłużej nasza choroba. Zlokalizowane są one głównie w obrębie części odsłoniętych ciała, które narażone są na działania mechanicznych czynników oraz uszkodzeń ewentualnych, jest to skóra twarzy, rąk oraz szyi. Strupy się cechują bardzo wysoką zakaźnością, stąd też bezwzględnie należy unikać bezpośredniego czy też pośredniego kontaktu z okolicą zajętą.

Kolejnym objawem są drobne pęcherzyki. Zwykle są one niewielkich rozmiarów. Nie przekraczają dosłownie kilku milimetrów. Pokrywy są wiotkie, ulegają łatwo uszkodzeniu, wydostaje się na zewnątrz zawartość surowicza pęcherzyków, a następnie tworzą się bardzo charakterystyczne miodowe oraz złote strupy.

Możemy także mieć do czynienia z zaczerwienieniem się skóry. Związane są one ściśle z miejscem występowania samych pęcherzyków czy też miodowych strupów. Jest to odzwierciedlenie procesu zapalnego toczącego się, jako odpowiedzi na infekcję paciorkowców oraz gronkowców.