Tag: liszajec pęcherzowy noworodków

Liszajec pęcherzowy – co należy o nim wiedzieć?

Liszajec pęcherzowy jest chorobą bakteryjną skóry o zaraźliwym wyjątkowo charakterze, jednak zazwyczaj o dosyć łagodnym przebiegu. Może trwać jakieś kilkanaście dni, ale choroba nieleczona może nawet trwać wiele tygodni. Warto się przyjrzeć przyczynom tejże dolegliwości oraz sprawdzić, w jaki sposób się ich skutecznie pozbyć.

Przyczyny liszajca

Ta choroba najczęściej nie jest za bardzo poważna. Pojawia się najczęściej u dzieciaczków do szóstego roku życia. Jednak osoby dorosłe na liszajec pęcherzowy także mogą zachorować. Z powodu wysokiego poziomu samej zakaźności, łatwo się rozprzestrzenia. Szczególnie to widać w sporych skupiskach dzieci, a więc w przedszkolach, jak i także w żłobkach. Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z chorą osobą lub poprzez korzystanie z przedmiotów wspólnego użytku. Mogą to na przykład być ręczniki. Liszajca wywołują zazwyczaj bakterie gronkowca czy też paciorkowca. Czasami obie bakterie są przyczyną. Tak się dzieje niemal w siedemdziesięciu procent przypadków. Bakterie te atakują powierzchnię skóry. Głównie chodzi o twarz oraz o szyję, ale także mamy na myśli paznokcie rąk. Efektem są chorobowe zmiany. Pierwotna infekcja się rozwija z racji zapalenia atopowego skóry, ospy wietrznej czy też grzybicy.

U osób dorosłych narażone są najbardziej osoby, które mają cukrzycę, cierpią z powodu chorób tarczycy czy też nerki czy też z zaburzeniami związanymi bezpośrednio z immunologicznym układem. Sama przyczyna tkwi bardzo często w nieprzestrzeganiu osobistej higieny. Czynniki, które sprzyjają rozwojowi zakaźnego liszajca jest ciepłe oraz także wilgotne środowisko. Zatem choroba występuje zazwyczaj w letnim okresie. Poza tym uważać powinny osoby w stanie złym ogólnym zdrowia, z przypadkami już liszajca w rodzinie, jak i także ze skórnymi zmianami spowodowanymi prze ugryzienia insektów.

Jak objawia się liszajec?

Cechą charakterystyczną tejże choroby są zmiany na skórze pęcherzowo-ropne. Pękają one w bardzo krótkim czasie i zasychają. Co więcej pozostawiają one strupy w kolorze miodowożółtym. Pęcherze nie powodują w żadnym wypadku bólu. Mają najczęściej około dwóch centymetrów i są wypełnione ropą czy też surowiczą treścią. W związku z tym, że pokrywa ich jest dosyć delikatna, to następuje bardzo szybko zerwanie jej. Zanim obejmie odsłonięte części skóry i narażone najbardziej na kontakt bezpośredni z otoczeniem, a szczególnie okolice rąk, nosa oraz ust. W przypadku niemowląt pęcherzyki mogą się także pojawić na pośladkach oraz na plecach.